'' SUSKUN '' ... Fidan KARAKAŞ

...by..Anna Razumovskaya...

      SUSKUN

Gece yarısına doğru yürüyordu zaman

Karanlığın soluğu ve sessizlik sarmıştı

Yorgun sokak lambası üşümüş ve bıkkın

Loş bir aydınlık halka çizmişti

İşliyordu soğuk o paslı iğneyle kendini sokaklara

Dimdik, ayakta acımasız, ayaza karşı

Hayal misali bir kadın.

Sanki siyah beyaz bir tablonun içinden çıkmışcasına

Belli belirsiz…

Sımsıkı yumruk yapmış ellerini

Tırnakları etine gömülmüş adeta

İncecik dudakları kapalı

Çileden çökmüş omuzları ezik bir beden

Yüzündeki derin çizgiler yaşamının tek tanığı

Gözlerini kaldırım taşlarına dikmiş, tüm hırsını onlardan almak istercesine

Yaşlar donmuş birer kristal gibi

Konuşamamışsın ömrünce belli

Yüreğin hep susturulmuş,

Sorulmamış sana ne istediğin.

İçinde açan çiçek bahçeleri susuz kalıp kurumuş

Unutmuşsun kim olduğunu

Baskı değirmeninin çarklarında

Öğütülmüş kimliğin.

Belki birine kadınlık ederek geçmiş ömrün

Belki annesi olmuşsun bir vefasız evladın

Ezilmiş benliğin yok sayılmış kimliğinle

Şimdi soğuk ve karanlığa başkaldırın bu yüzden mi?

Evden mi kovuldun yoksa?

Çorbada tuzu fazla kaçırdın diye…

İçinde ki yangınlara az mı gelir bu ayaz

Sende  kopan tufanların yanında fırtınalar sana meltem biliyorum.

Seslen artık,

Sesini duyacak birileri hep vardır!

Yakında akasyalar açacak.

FİDAN KARAKAŞ